Fietsdag 5 Soc Trang - Bac Lieu 56km

Het is vandaag kwart over acht wanneer we weer op onze fiets stappen voor de volgende etappe. Het beloofd een warme dag te worden en dat wordt het zeker, 35+ graden, windkracht 1 en weinig bewolking. Een pittig tochtje. Eerst weer even de drukte van de stad uit zien te komen met al die toeterende scooters, auto's en vrachtwagens. Het toeteren komt ons soms dwingend over alsof we in de weg fietsen en aan de kant moeten. Maar na Google geraadpleegd te hebben leerden we dat het toeteren verplicht is bij het inhalen, en dus blijven de vietnamezen de hele dag toeteren. Nog in de stad gaat de route door een tempelcomex heen. De was van de monniken hangt aan de lijn en door de rook van een oplaaiend vuurtje komen er super mooie lichtstralen door de bomen naar beneden.

Aan de andere kant moeten we een hek openen om het terrein weer af te fietsen. Een paar kilometer verderop wordt het langzaam weer wat rustiger en wat groener. De weg die eerst nog breed geasfalteerd is, wordt langzaam smaller en er vormen zich steeds meer gaten in de weg, tot het overgaat in een smal pad van betonplaten. We fietsen weer tussen de velden en de garnalenkwekerijen. Hier en daar staat een eenzame koe aan een touw te grazen. Heel wat anders dan de volle weilanden in Nederland. De zon brand vandaag op onze schouders en we zijn blij dat we op tijd vertrokken zijn.

De grote ferry's hebben we achter ons gelaten maar ook vandaag moeten we een rivier oversteken en nu met een kleiner bootje. We krijgen een had van de man op de boot. De bevolking is weer anders hier. Ze zien er anders uit maar er heerst ook een soort van rust en vriendelijkheid. Als wij al even op het bootje staan te wachten komt er met een aardige vaart nog een man op zijn scooter aangereden. Hij heeft twee grote emmer sverf bij zich waarvan er een achterop zijn brommer is gebonden. Op de kop... Er lekt verf uit en hij laat een spoor van druppels achter. De twee mannen maken met handgebaren een grapje wanneer wij moeten betalen voor de overtocht en hij niet. Aan de overkant beslist hij toch maar om de emmer los te halen, nu blijkt dat de zijkant van zijn brommer al aardig blauw geworden is.

Wij fietsen nog een stukje verder door enkele kleine dorpjes voor we weer op een grote weg komen. Het is bloedheet nu de wind het laat afweten vandaag. Als we een broodje halen aan de kant van de weg worden er twee stoeltjes voor ons neergezet en zien we de twee Nederlandse mannen voorbij fietsen. Nog tien kilometer te gaan.
Uit respect gebruiken we onze handdoeken om onze armen en schouders te bedekken wanneer we een van de tempel complexen even binnen willen rijden. Als we daar bij de ingang staan komen de twee nederlandse fietsers binnen fietsen. Ook zij wilden toch een keer een kijkje nemen bij een van de tempels maar ook zij vonden de tempels niet erg uitnodigend tot nu toe. In de omschrijving staat bij dat deze tempel een bedevaartsoord is dat wekelijks aangedaan wordt door vele pelgrims. Hier is weinig van te zien. Het ziet er verlaten uit. Het valt ons op dat ze ook bij de tempels, overal aan het werk zijn. Overal uitbereiding of onderhoud. We zien één monnik lopen en een man die ons wat met handgebaren duidelijk probeerd te maken wanneer we een aantal foto's maken. Dat we moeten bidden of dat we wel even binnen mogen kijken, we weten het niet. We kletsen evrn bij met de twee mannen en fietsen een rondje rond het hoofdgebouw maar gaan niet naar binnen. Buiten de muren van het comlex ligt, voor ons onbegrijpelijk, het vuil langs de weg zoals we langs heel de.route steeds aantreffen. Waarom wordt het niet schoon gehouden? Zo jammer. De jongens gaan weer op weg wanneer wij onze handdoeken opruimen.

We zijn al in Bac Lieu en dit was de laatste tempel waar we vandaag langs zouden komen. Nog een kleine vier kilometer tot aan een van de hotels. We blijven hier een dag extra dus willen wel een redelijke kamer minimaal met ramen. Het hotel is groot, schoon en de kamer is van alle gemakken voorzien. Beneden is er een bruiloft aan de gang en in de middag horen we ze vermakelijk meezingen met de karaoke. Natuurlijk ook hier weer zo hard mogelijk. Het is bijna twee uur als we in het hotel aankomen en we hebben weer veel te weinig gegeten onderweg dus na een frisse douche koken we water en eten we eerst een bakje instand noodles. Wat kun je van zo simpel iets toch genieten. We hangen onze gewassen kleding op, op het balkon dat we hier hebben en in de avond eten we een hapje fastfood. En morgen, morgen hebben we en rustige dag op de planning.