Fietsdag 8 Thu muoi mot - Rach gia - Phu Quot 60 km

Gister avond zaten we bij een tentje, toen we de heren (Sjoerd en Will) weer tegen kwamen. We hadden net iets besteld en bedachten ons dat het misschien wel leuk was om samen te eten. We waren elkaar immers nu al zo vaak tegengekomen, zo gezegd zo gedaan. Het werd een gezellige avondmaaltijd, en het was leuk om ze wat beter te leren kennen. Na het eten namen we afscheid (zei gingen de volgende ochtend verder fietsen naar Rach gia en dan naar Ha Tien), wij gaan morgen onze fietsroute vervolgen naar Rach gia en met de boot naar het eiland Phu Quoc.

Terug in ons (horror) hotel werden we geconfronteerd met de vieze (schimmel) lucht die er hing, helaas een stuk minder hotel als wat we gewend waren. De bedden waren erg hard, de dekens te kort (zie foto) de hygiëne slecht wat resulteerde in het aantrekken van kakkerlakken, bah! 😱 Snel slapen en morgen op tijd weg, met een beetje geluk zijn we voor 13:00 in Rach gia en kunnen we de ferry naar het eiland Phu Quoc nog pakken.

De fietsroute was gevarieerd met vooral veel betonen (platen) wegen langs een vaart, waar weer veel kleine dorpjes gevestigd waren. Helaas zie je ook vaak een enorm contrast, vele huisjes (zeg gerust krotten) in slechte staat en dan zo ineens een prachtige bungalow(vaak omringt met hekken) er tussen. Een prachtige groene omgeving, waarin we veel gekapt hout werd gesorteerd aan de kant van de weg op lengte en dikte. De kleinste stukjes die werden gestapeld werden in brand gestoken en dienden later als houtskool. In één van de dorpen waarin de scholen net uitgingen was er een groep jongens die ons (en dan vooral Danielle, met d’r blonde haren), erg interessant vonden, ze bleven maar met ons mee fietsen en van alles vragen “how are you”, what’s you’re name etc. Erg leuk, en het brengt telkens weer een glimlach op ons (maar vooral ook op die van de Vietnamese kinderen...) gezicht. 😃

De route gaat over in wat grotere wegen, we komen over grotere bruggen en zien hier veel scheepswerven, hier wordt onder andere veel onderhoud aan de schepen gepleegd. Ook zien we verschillende plekken aanlegsteiger waar handelswaar wordt geleverd of opgehaald, bijna alles gebeurd hier via het water. We zien bij een klein fabriekje hoe grote ijsblokken (bv voor consumptie: het ijs in je glas, bij frisdrank) worden gemaakt, soms in ontzettend simpele constructies. Aan een van de dorpen aan de grote wegen waar we door komen staat ook weer een mooie tempel, dus die gaat dan ook maar even op de foto. Een stuk verder gaan we de grote QL wegen op (soort van autoweg) en we zien onderweg veel stalletjes met fruit (voornamelijk ananas), en een soort bruine ster vorm achtige vrucht met een zachte kern (lijkt op lychee). Deze kern wordt gepureerd en gemengd met water/sap en als drankje aangeboden. We fietsen nu over steeds grotere bruggen en maken meer hoogtemeters en dat voel je toch wel ff in je benen en daarnaast de warmte, maar we zijn bijna aangekomen in Rach gia en je ziet al gauw het verschil als je meer en meer richting de wat toeristische gebieden komt.
 

Nog één grote brug over en we zijn er, maar dan voel ik ineens een rotklap tegen me fiets aan. Aangereden, door een scooter met twee Vietnamese dames er op. Aan hun gezicht te zien hadden zei ook zoiets van “wat gebeurd er hier nou?”, dus wij kijken of de fiets nog heel is. Yep, gelukkig geen schade en alles werkt nog, wel hangt één van mijn fietstassen los en ik zie dat er in het sluitwerk een pinnetje is afgebroken. Maar gelukkig blijft de tas nadat ik hem terugplaats op de bagagedrager wel gewoon zitten. Het viel mee gelukkig, maar wat een klap 😳

Rach gia is een grote stad, netjes, met mooie parken, veel business gebouwen, grote luxe hotels en een grote haven. De haven waar vanaf onze ferry vertrekt. We zijn mooi op tijd dus we dachten alle tijd. Maar Vietnam zou Vietnam niet zijn als we de ferry zo zouden kunnen vinden, niet dus!!🤔 Toch maar even kijken op google maps, oh....we moeten terug, dus maar weer de andere kant op en ja daar is de ferry. Helaas kunnen we de tickets niet met card betalen dus maar een atm automaat zoeken, weer terug en later twee tickets (en twee voor de fietsen) gekocht. Om 12:50 vertrekken we met de ferry voor de overtocht naar het tropische eiland Phu quoc.....joeppie. 

De ferry komt aan wal en het is weer ouderwets hutje mutje en chaos om je plaatsje te bemachtigen op de ferry. Van alle kanten proberen ze je voorbij te komen met hun scooter, of zich zelf tegen je aan te drukken in de hoop dat je dan een paar millimeter opschuift. Want ergens snappen ze het hier niet dat het echt niet vlotter gaat als je drukt....enne, vandaag was het net ff één drukkende vietnamees te veel. Dus Danielle liet van zich horen, en dat dwong op dat moment net ff wat meer respect af ha ha. You go girl 🤣 Maar goed, we zitten op de ferry en nemen plaats in de zitruimte met nette en redelijk comfortabele stoelen. Met een uurtje of 2,5 zijn we over....zo dachten we. Nope, niet dus. Al met al duurde de overtocht ruim 4 dus we hebben 2 films voorbij zien komen (nou ja, ik 1,5 heb nog ff mijn oogjes dichtgedaan). En een paar kleine eilandjes die niet bewoonbaar waren. Maar daar waren we dan, eindelijk het paradijs. Het eiland met de mooiste zonsondergang, groen, tropisch en witte strand. Eeeeeuhm.....nou, niet echt. Het eiland zelf is dicht (groen)begroeid, maar de pier was nog in soort van bouwfase, we zagen in eerste instantie een slechte weg met kleine stalletjes, krakkemikkige huisjes en iets verderop een soort van resort. Omdat het inmiddels donker werd hebben we daar maar een kleine bungalow geboekt (welke best leuk was) en overnacht. Morgen fietsen we verder naar de westkust, daar zou het prachtig moeten zijn.